Etat w Niemczech… i co dalej?

ubezpieczenia w niemczech, ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie emerytalne

1 maja Niemcy otworzyli rynek pracy dla obywateli krajów, które od 2004 r. są członkami Unii Europejskiej, w tym Polski. Od tego czasu obywatele polscy mają w Niemczech prawo do legalnej pracy. Nie jest do tego wymagane uzyskanie szczególnego pozwolenia. Wystarczy znaleźć zainteresowanego pracodawcę i podpisać stosowną umowę o pracę. Jaką właściwie ochronę ubezpieczeniową uzyskują osoby zatrudnione w Niemczech i ile ona kosztuje? Przedstawiając poniższe dane pomijam szczególne formy zatrudnienia. Dotyczą one klasycznej formy zatrudnienia, powyżej 400€ brutto miesięcznie, podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu.  

1. Ubezpieczenie zdrowotne (gesetzliche Krankenversicherung): Stawka ubezpieczenia wynosi 15,5% dochodu brutto, max. od 3.712,50€/miesiąc (max. stawka u. zdrowotnego wynosi wobec tego 304,43€/miesiąc). 7,3% płaci pracodawca, 8,2% przypada na pracownika. Osoby zatrudnione mają możliwość przejścia na ubezpieczenie prywatne, w przypadku gdy ich dochody brutto przekraczają tzw. Jahresarbeitsentgeltgrenze (4.125,00€/miesiąc). Jest to szczególnie interesujące dla młodych ludzi, dla których prywatne ubezpieczenie bywa znacznie tańsze (np. od 112,78 €/miesiąc: stawka dla 30-letniego mężczyzny, przy udziale własnym w kosztach 600€/rok). 

2. Ubezpieczenie pielęgnacyjne (Pflegepflichtversicherung): Stawka wynosi 1,95%  dochodu brutto, max. od 3.712,50€/miesiąc. Pracodawca i pracownik płacą po połowie stawki. Pracownicy bezdzietni płacą dodatkową stawkę w wysokości 0,25%. 

3. Ubezpieczenie od bezrobocia (Arbeitslosenversicherung): Wysokość stawki to 3,0% dochodu brutto, max. od 5.500,00€/miesiąc. Pracodawca i pracownik płacą po połowie stawki. Prawo do świadczeń dla bezrobotnych uzyskuje się generalnie po przepracowaniu min. 12 miesięcy.

4. Ubezpieczenie emerytalne (Rentenversicherung): Stawka wynosi 19,9% dochodu brutto, max. od 5.500,00€/miesiąc. Pracodawca i pracownik płacą po połowie stawki. 

5. Ubezpieczenie wypadkowe (gesetzliche Unfallversicherung): Składkę na państwowe ubezpieczenie wypadkowe w całości pokrywa pracodawca.

Zatrudnienie zapewnia podstawową ochronę ubezpieczeniową, nie jest ona jednak kompletna. Samo państwowe ubezpieczenie emerytalne nie zapewni dochodów porównywalnych z dochodami osiąganymi podczas okresu pracy. Od 1990 r. średni poziom emerytury brutto w Niemczech zmniejszyl się z 50,2 % do 43,7 % dochodów brutto osiąganych przed przejściem na emeryturę. Przy obecnym rozwoju demograficznym, do 2030 r. średni poziom emerytury brutto spadnie szacunkowo o kolejne 20%. Państwowe ubezpieczenie zdrowotne nie zapewnia ochrony w krajach, które nie podpisały z Niemcami odpowiedniej umowy o koordynacji systemów ubezpieczenia społecznego. Nie pokrywa kosztów transportu z zagranicy, tylko częściowo pokrywa koszty leczenia stomatologicznego. Ubezpieczenie wypadkowe dotyczy tylko i wyłącznie wypadków w pracy, w drodze do i z pracy. Nie obejmuje życia prywatnego, gdzie statystycznie wypadków zdarza się najwięcej.  Prawo do świadczeń w przypadku inwalidztwa uzyskuje się dopiero po 5 latach płacenia składek na ubezpieczenie społeczne. Świadczenia należą sie przy tym tylko w przypadku całkowitej lub częściowej niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Wykonywany zawód nie ma przy tym żadnego znaczenia. 

Wszystko to i wiele innych aspektów sprawia, że osoby zatrudnione nie mogą więcej ograniczać się tylko i wyłącznie do ubezpieczenia państwowego i powinny uzupełnić go odpowiednim ubezpieczeniem prywatnym. Warto w tym celu skorzystać z porady niezależnych maklerów ubezpieczeniowych, ktorzy nie tylko wskażą luki w ubezpieczeniu, ale również wybiorą optymalne rozwiązanie spośród ofert dostępnych na rynku.