Krankenzusatzversicherung, czyli za co nie płacą kasy chorych…

ubezpieczenie zdrowotne w Niemczech

Działanie państwowego ubezpieczenia zdrowotnego jest ściśle uregulowane ustawowo (Sozialgesetzbuch V). Wszyscy ubezpieczeni mają prawo do takiego samego koszyka świadczeń, niezależnie od kasy chorych, w której są ubezpieczeni. Głównym celem kas chorych nie jest osiąganie zysku, ale zapewnienie podstawowej ochrony ubezpieczeniowej, po możliwe niskich kosztach. Osoby, którym świadczenia państwowe nie wystarczają, mogą „doubezpieczyć się” prywatnie, wykupując tzw. Krankenzusatzversicherung. Poniżej krótki opis wybranych świadczeń medycznych, które nie są objęte ubezpieczeniem państwowym. 

W SZPITALU: Kasy chorych płacą za leczenie w najbliżej położonym, nadającym się do leczenie danego schorzenia szpitalu, z którym mają umowę. Pacjent ma prawo do pokoju wieloosobowego i opieki lekarza, mającego akurat zmianę. Dodatkowe ubezpieczenie prywatne pokrywa koszty takich świadczeń jak: pokój 1- lub 2-osobowy, prawo do leczenia przez lekarza głównego (tzw. Chefarztbehandlung), wolny wybór szpitala (również kliniki prywatne). Niektóre taryfy pokrywają również koszty dopłat za każdy dzień pobytu w szpitalu, które muszą płacić pacjenci państwowi (10€ za każdy dzień do max. 28 dni).  

U OKULISTY: Kasy chorych nie płacą za okulary i szkła kontaktowe. Wyjątkiem są dzieci do 18 roku życia i osoby z poważnymi wadami wzroku. W ich przypadku pokrywane są koszty standardowych szkieł i oprawek. Prywatne ubezpieczenie pokrywa do 100% kosztów szkieł prostych i do 50% kosztów szkieł bardziej skomplikowanych (najczęściej raz na 2-3 lata).

U DENTYSTY: Dopłaty do leczenia stomatologicznego są dla pacjentów państwowych bodaj najbardziej dotkliwe. Refundacja kosztów oparta jest tutaj na pojęciu tzw. Regelversorung. Oznacza ono w rzeczywistości najprostszą i najtańszą metodę leczenie danej diagnozy. Do każdej metody leczenia w ramach Regelversorgung kasy przewidują stale dopłaty, niezależnie od metody, którą pacjent ostatecznie wybiera. W przypadku wypełnień kasy pokrywają 100% kosztów tzw. Regelversorgung, które w praktyce oznacza ciemnoszare wypełnienia amalgatowe. Koszt takiego leczenia wynosi ok. 40€. Jeżeli pacjent decyduje się na inne wypełnienie, koszty przekraczające wyżej wymieniona kwotę pokrywa sam (np. koszt całkowity wypełnienia ceramicznego – ok. 80-100€, tzw. inlay – ok. 600-800€). Jeszcze większych dopłat należy spodziewać się w przypadku wymiany zębów (koronki, mostki, protezy, implanty itp.). Kasy chorych pokrywają tylko od 50% do 65% kosztów tzw. Regelversorgung, co już oznacza dopłaty rzędu 300-500€ za ząb. Decydując sie na lepsze materiały, trzeba liczyć się z dopłatami rzędu od 800€ do ponad 1000€ za ząb. Dodatkowe ubezpieczenie prywatne, w zależności od taryfy, pokrywa do 90% kosztów bez względu na zastosowana metodę i do 100% kosztów leczenia w ramach tzw. Regelversorgung.

ZA GRANICA: Ubezpieczenie państwowe działa tylko w krajach, które podpisały z Niemcami porozumienie w sprawie koordynacji systemów ubezpieczenia społecznego. Przebywając za granicą, pacjenci maja prawo do zakresu świadczeń obowiązującego w danym kraju pobytu. Koszty leczenia w krajach, z którymi takiej umowy nie ma (np. Tajlandia), pokrywa pacjent sam. Kasy chorych nie płacą poza tym za koszty koniecznego transportu chorego do Niemiec. Dlatego przed wyjazdem za granice warto wykupić dodatkowe ubezpieczenie turystyczne, które działa na całym świecie, pokrywa koszty leczenia w nagłych przypadkach oraz koszty transportu chorego do Niemiec. Koszt ubezpieczenia to zaledwie ok. 10€ rocznie na osobę.

Krankenzusatzversicherung cieszy się coraz większym zainteresowaniem. W ubiegłym roku niemal 1/5 przychodów prywatnych ubezpieczalni pochodziła te sprzedaży właśnie tego typu ubezpieczeń. Daje ono możliwość ubezpieczenia wszystkich lub tylko wybranych spośród wyżej opisanych świadczeń. Ma to odzwierciedlenie w wysokości składki, która waha się od kilku do kilkudziesięciu euro miesięcznie.